1. مقدمه: هوش مصنوعی به مثابه نیروی شکلدهنده تمدن نوین
هوش مصنوعی دیگر یک بحث حاشیهای و نظری نیست؛ بلکه به یک نیروی فعال و تعیینکننده تبدیل شده است که آینده بشریت را در مقیاسی جهانی شکل میدهد. امروزه، گفتمان هوش مصنوعی از اتاقهای هیئت مدیره شرکتهای بزرگ تا میز آشپزخانههای خانهها گسترش یافته و به یک عامل مرکزی در طراحی کسبوکار، سیاستگذاری ملی و زندگی عمومی بدل شده است. این فناوری دیگر تنها داستانی از «آنچه ممکن است» نیست، بلکه روایت «آنچه اکنون در حال وقوع است» و چگونگی شکلدهی جمعی ما به آینده انسانیت است. این یک فراخوان فوری برای اقدام است.
هدف این گزارش، ارائه یک تحلیل استراتژیک چندلایه است. نخست، چشمانداز جهانی و توزیع قدرت در حوزه هوش مصنوعی را تحلیل میکنیم تا مشخص شود چه کسانی در حال حاضر پیشران نوآوری هستند. سپس، به بررسی نقش دگرگونساز این فناوری در طراحی آینده بخشهای بنیادین تمدن، از علم و اقتصاد گرفته تا تعاملات اجتماعی، میپردازیم. در نهایت، این گزارش یک نقشه راه برای ایران ترسیم میکند تا از جایگاه یک دنبالکننده فناوری، به یک بازیگر هوشمند و تأثیرگذار در شکلدهی به تمدن نوین مبتنی بر هوش مصنوعی تبدیل شود. این مسیر با تحلیل چشمانداز جهانی هوش مصنوعی آغاز میشود.
2. چشمانداز جهانی هوش مصنوعی: تحلیل توزیع قدرت و نوآوری
برای هرگونه برنامهریزی استراتژیک ملی در حوزه هوش مصنوعی، درک توزیع جهانی قدرت و نوآوری یک پیشنیاز حیاتی است. شناخت رهبران فعلی در حوزههای تحقیق، سرمایهگذاری، استعداد و پذیرش سازمانی، به ما نشان میدهد که رقابت در کدام زمینهها منطقی است و فرصتهای استراتژیک در کجا نهفتهاند. این بخش به تحلیل این چشمانداز پیچیده میپردازد.
2.1. رهبری در تحقیق و توسعه: چه کسی آینده هوش مصنوعی را مینویسد؟
پویایی رهبری در تحقیق و توسعه هوش مصنوعی نشاندهنده یک چشمانداز چندقطبی است که در آن بازیگران مختلفی در حال نگارش فصلهای بعدی این فناوری هستند.
- انتشارات علمی: در سال ۲۰۲۳، منطقه شرق آسیا و اقیانوسیه با در اختیار داشتن ۳۴.۵٪ از کل انتشارات هوش مصنوعی و ۳۷.۱٪ از استنادات، از آمریکای شمالی و اروپا پیشی گرفت. این تغییر نشان میدهد که مرکز ثقل تحقیقات بنیادین در حال جابجایی به سمت شرق است.
- توسعه مدلهای برجسته: با این حال، ایالات متحده همچنان رهبری بلامنازع خود را در تولید مدلهای هوش مصنوعی قابل توجه حفظ کرده است. در سال ۲۰۲۴، آمریکا ۴۰ مدل برجسته تولید کرد، در حالی که این رقم برای چین ۱۵ مدل بود. این آمار نشان میدهد که نوآوری در سطح مدلهای پیشرفته همچنان در اکوسیستم فناوری آمریکا متمرکز است.
- شکاف صنعت و دانشگاه: یک روند کلیدی، سلطه فزاینده صنعت بر توسعه مدلهای پیشرفته است. در سال ۲۰۲۴، تقریباً ۹۰٪ از مدلهای برجسته توسط بخش صنعت توسعه یافتند. این در حالی است که دانشگاهها همچنان منبع اصلی تحقیقات پراستناد باقی ماندهاند. این شکاف برای کشوری مانند ایران یک هشدار و در عین حال یک فرصت است: هشدار از این جهت که نوآوریهای کاربردی به سرعت در حال خصوصیشدن هستند، و فرصت از این جهت که میتوان با تمرکز بر پژوهشهای دانشگاهی و مدلهای با وزن باز، پلی بین دانش بنیادین و نیازهای ملی ایجاد کرد.
- رقابت مدلهای متنبسته و با وزن باز: تا سال ۲۰۲۴، شکاف عملکردی بین مدلهای پیشرو با وزن باز (Open-weight) که پارامترهای آنها در دسترس عموم است و مدلهای متنبسته (Closed-weight) تقریباً از بین رفته است. این تحول، فرصتهای جدیدی را برای بازیگران کوچکتر و کشورهای در حال توسعه فراهم میکند تا بدون نیاز به سرمایهگذاریهای عظیم، به فناوریهای پیشرفته دسترسی داشته باشند.
بررسی مدل Gemma3 27B وزن-باز به عنوان نمونهای از کارایی
 |
| Evaluation of Gemma 3 27B IT model in the Chatbot Arena (March 8, 2025) |
2.2. سرمایهگذاری اقتصادی و پذیرش سازمانی: پول به کجا میرود و چه کسی از هوش مصنوعی استفاده میکند؟
روندهای سرمایهگذاری و پذیرش سازمانی نشاندهنده تعهد عمیق جهانی به هوش مصنوعی به عنوان یک محرک اصلی ارزش اقتصادی است.
- روندهای سرمایهگذاری: پس از یک دوره کندی موقت، سرمایهگذاری شرکتی در هوش مصنوعی با قدرت بازگشته است. همزمان، دولتها نیز به طور فزایندهای در حال سرمایهگذاریهای کلان هستند. کشورهایی مانند کانادا (۲.۴ میلیارد دلار)، چین (صندوق ۴۷.۵ میلیارد دلاری برای تقویت تولید نیمههادیها) و عربستان سعودی (پروژه ۱۰۰ میلیارد دلاری) در حال راهاندازی طرحهای زیرساختی ملی برای حمایت از توسعه هوش مصنوعی هستند.
- پذیرش منطقهای: آمریکای شمالی همچنان رهبری خود را در استفاده سازمانی از هوش مصنوعی حفظ کرده است. با این حال، منطقه چین بزرگ (Greater China) با افزایش ۲۷ واحد درصدی در پذیرش سازمانی، یکی از بالاترین نرخهای رشد را به ثبت رسانده است که نشاندهنده تشدید رقابت جهانی در پیادهسازی هوش مصنوعی است.
- سلطه در رباتیک صنعتی: چین با نصب ۲۷۶,۳۰۰ ربات صنعتی در سال ۲۰۲۳، سلطه خود را در این حوزه تثبیت کرده است. این کشور به تنهایی بیش از مجموع سایر کشورهای جهان ربات نصب میکند که نشاندهنده عمق نفوذ اتوماسیون در زیرساختهای صنعتی آن است.
2.3. شکاف استعداد و آموزش: چه کسی برای آینده هوش مصنوعی آماده است؟
آمادهسازی نیروی کار برای آینده مبتنی بر هوش مصنوعی به یک اولویت جهانی تبدیل شده است، اما شکافهای قابل توجهی در این زمینه وجود دارد.
- آموزش پایه (K-12): امروزه دوسوم کشورهای جهان آموزش علوم کامپیوتر را در سطح مدارس ارائه میدهند یا برنامهریزی کردهاند. با این حال، شکافهای دسترسی به زیرساختهای اساسی، مانند برق در بسیاری از کشورهای آفریقایی، همچنان یک مانع جدی برای آموزش فراگیر است.
- آموزش عالی: ایالات متحده رهبری جهانی خود را در تولید فارغالتحصیلان فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در تمام مقاطع تحصیلی (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا) حفظ کرده است. البته این به معنای دارایی حجمی نخبگان نیست، بلکه به عنوان مرکز ثقل تولید دانشمندان این عرصه به سبب زیرساخت ها و ساختار قدرت مجتمع در آمریکا میباشد.
- مهاجرت استعدادها: دادههای لینکدین نشان میدهد که کشورهایی مانند امارات متحده عربی، عربستان سعودی و لوکزامبورگ در حال تبدیل شدن به آهنربای جذب استعدادهای هوش مصنوعی هستند. در مقابل، کشورهایی که قبلاً در این زمینه پیشرو بودند، مانند اسرائیل و کانادا، با کاهش جریان ورودی استعدادها مواجه شدهاند.
این سه روند—رهبری در تحقیق، سرمایهگذاری عظیم، و جذب استعداد—یکدیگر را تقویت میکنند و یک چرخه فضیلت برای قدرتهای پیشرو ایجاد کردهاند. تسلط آمریکا بر مدلهای برجسته (بخش ۲.۱) مستقیماً از سرمایهگذاریهای هنگفت شرکتی (بخش ۲.۲) و توانایی آن در تولید و جذب نخبگان (بخش ۲.۳) نشأت میگیرد. درک این اکوسیستم یکپارچه برای هر کشور در حال توسعه که به دنبال ایجاد یک مزیت رقابتی است، حیاتی است. این چشمانداز جهانی نشان میدهد که هوش مصنوعی در حال بازآرایی قدرت اقتصادی و فکری در سراسر جهان است و تأثیرات دگرگونکننده آن بر جامعه به سرعت در حال آشکار شدن است.
3. نقش هوش مصنوعی در طراحی آینده: تحلیل تأثیرات تمدنساز
هوش مصنوعی از یک ابزار فنی صرف فراتر رفته و به یک عامل کلیدی در بازطراحی بخشهای بنیادین تمدن بشری تبدیل شده است. این فناوری در حال دگرگون کردن نحوه اکتشافات علمی، ساختار اقتصاد و کار، و حتی شکلدهی به افکار عمومی و تعاملات اجتماعی است.
3.1. انقلاب در علم و پزشکی: هوش مصنوعی به مثابه شریک اکتشاف
تأثیر تحولآفرین هوش مصنوعی بر پیشرفتهای علمی اکنون کاملاً مشهود است و به عنوان یک شریک قدرتمند در کنار دانشمندان قرار گرفته است.
- دستاوردهای برجسته: اهمیت هوش مصنوعی در علم با اعطای جوایز نوبل سال ۲۰۲۴ به رسمیت شناخته شد: جایزه نوبل فیزیک برای کارهای بنیادینی که به یادگیری عمیق منجر شد و جایزه نوبل شیمی برای کاربرد آن در پیشبینی تاخوردگی پروتئین (پروژه AlphaFold).
- اکتشافات نوین: پروژههایی مانند AlphaFold 3 که اکنون میتواند تعاملات مولکولهای زیستی را با دقت بالا مدلسازی کند و نقشه سهبعدی مغز انسان که توسط گوگل تهیه شده، جهشهای بزرگی در علم هستند. ظهور آزمایشگاههای مجازی هوش مصنوعی این انقلاب را به سطح جدیدی میرساند؛ در این آزمایشگاهها چندین دانشمند مبتنی بر هوش مصنوعی، که هر یک در رشتهای متخصص هستند، به طور مستقل برای انجام اکتشافات با یکدیگر همکاری میکنند، مانند طراحی نانوبادی برای ویروس SARS-CoV-2.
- دادههای مصنوعی در پزشکی: استفاده از دادههای مصنوعی (Synthetic Data) که توسط هوش مصنوعی تولید میشوند، نویدبخش پیشرفتهای بزرگ در پزشکی است. این دادهها میتوانند به مدلها در پیشبینی ریسک بالینی بدون به خطر انداختن حریم خصوصی بیماران و همچنین در تسریع فرآیند کشف داروهای جدید کمک کنند.
3.2. بازتعریف اقتصاد و کار: بهرهوری و اثر برابرکننده
تأثیرات اقتصادی هوش مصنوعی بر نیروی کار و بهرهوری به سرعت در حال نمایان شدن است و الگوهای سنتی کار را به چالش میکشد.
- افزایش بهرهوری: مطالعات متعدد در سال ۲۰۲۴ تأیید کردند که هوش مصنوعی به طور قابل توجهی بهرهوری را افزایش میدهد. این تأثیر در وظایف فنی، پشتیبانی مشتری و کارهای خلاقانه به وضوح مشاهده شده است.
- اثر برابرکننده (Equalizing Effect): یکی از جالبترین یافتهها، "اثر برابرکننده" هوش مصنوعی است. تحقیقات نشان میدهد که کارگران با مهارت پایینتر، بیشترین افزایش بهرهوری را هنگام استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی تجربه میکنند. این امر باعث کاهش شکاف عملکردی بین کارگران با مهارتهای مختلف میشود.
- دیدگاه نیروی کار: در سطح جهانی، ۶۰٪ از کارگران انتظار دارند که هوش مصنوعی نحوه انجام شغلشان را در پنج سال آینده تغییر دهد. با این حال، تنها ۳۶٪ نگران هستند که شغل خود را به دلیل هوش مصنوعی از دست بدهند، که نشاندهنده خوشبینی محتاطانه نسبت به همزیستی انسان و ماشین در محیط کار است.
3.3. شمشیر دولبه تأثیر اجتماعی: از خوشبینی عمومی تا تهدید اطلاعات نادرست
همانند هر فناوری قدرتمند دیگری، هوش مصنوعی دارای ابعاد اجتماعی متناقضی است که از خوشبینی فزاینده تا نگرانیهای عمیق را در بر میگیرد.
- ادراک عمومی: خوشبینی جهانی نسبت به محصولات و خدمات هوش مصنوعی به طور کلی افزایش یافته و از ۵۲٪ در سال ۲۰۲۲ به ۵۵٪ در سال ۲۰۲۴ رسیده است. با این حال، این خوشبینی با یک تردید فزاینده همراه است: اعتماد به شرکتهای هوش مصنوعی برای حفاظت از دادههای شخصی در حال کاهش است.
- تهدید اطلاعات نادرست: در سال ۲۰۲۴، محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی به طور گسترده برای انتشار اطلاعات نادرست در انتخابات بیش از ۱۲ کشور استفاده شد. این پدیده، از جعل صدای سیاستمداران تا تولید تصاویر جعلی، نگرانیهای جدی در مورد سلامت فرآیندهای دموکراتیک ایجاد کرده است. با این حال، گزارش تأکید میکند که با وجود گسترش این پدیده، تأثیرات قابل اندازهگیری و قطعی آن بر نتایج انتخابات هنوز نامشخص است.
این تحولات تمدنساز برای یک کشور در حال توسعه یک پیام روشن دارد: فرصت برای بازطراحی بنیادین جامعه و اقتصاد بیسابقه است، اما خطرات ناشی از کاربرد نادرست آن نیز میتواند به همان اندازه ویرانگر باشد. این امر ما را به یک پرسش محوری میرساند.
4. پرسش محوری: آیا هوش مصنوعی میتواند راهی به سوی تمدن نوین برای ایران باشد؟
پرسش اصلی این گزارش این است: آیا کشوری با عقبماندگیهای صنعتی اما با آرمانهای تمدنساز میتواند از هوش مصنوعی برای یک جهش تاریخی و بازتعریف مسیر توسعه خود استفاده کند؟ پاسخ به این سوال ساده نیست و به استراتژی و مسیری که انتخاب میشود بستگی دارد. هوش مصنوعی نه یک راهحل جادویی، بلکه یک ابزار قدرتمند است که اگر به درستی به کار گرفته شود، میتواند چنین جهشی را ممکن سازد.
4.1. تحلیل چالش اصلی: فرصت جهش (Leapfrogging) در برابر موانع ساختاری
هوش مصنوعی پتانسیل آن را دارد که به عنوان یک فناوری "جهشی" (Leapfrogging) عمل کند. این بدان معناست که یک کشور میتواند بدون نیاز به طی کردن تمام مراحل توسعه صنعتی سنتی، مستقیماً به اقتصاد دانشبنیان و خدمات پیشرفته دست یابد. دو عامل کلیدی این فرصت را تقویت میکنند:
- سقوط هزینهها: هزینه استفاده (inference) از مدلهای هوش مصنوعی به شدت در حال کاهش است. قیمتها سالانه بین ۹ تا ۹۰۰ برابر کاهش یافتهاند و برای مثال، هزینه دستیابی به عملکردی معادل GPT-3.5 در ۱۸ ماه بیش از ۲۸۰ برابر ارزانتر شده است. این کاهش هزینه، دسترسی به فناوری پیشرفته را برای کشورهای در حال توسعه دموکراتیزه میکند.
- موانع ساختاری: با این حال، این فرصت با موانع جدی روبرو است. همانطور که در مورد دسترسی به آموزش در آفریقا به دلیل کمبود برق مشاهده شد، زیرساختهای دیجیتال، انرژی و محاسباتی ضعیف میتواند بزرگترین مانع برای بهرهبرداری از هوش مصنوعی باشد. علاوه بر این، توسعه مدلهای پیشرفته نیازمند سرمایهگذاری هنگفت در زیرساختهای محاسباتی (compute) است، حوزهای که در حال حاضر تحت سلطه ایالات متحده و چین قرار دارد.
4.2. شروط موفقیت: ضرورت هوش مصنوعی مسئولانه (Responsible AI)
ساختن یک تمدن نوین بر پایه هوش مصنوعی، نیازمند چیزی فراتر از توانمندی فنی است؛ این امر نیازمند اعتمادسازی عمومی و پایداری اجتماعی است. بنابراین، پیادهسازی "بهینه، آگاهانه و مسئولانه" هوش مصنوعی یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت مطلق است.
- ریسکها: گزارش شاخص هوش مصنوعی به وضوح نشان میدهد که حوادث مرتبط با هوش مصنوعی در حال افزایش شدید است. سوگیریهای ضمنی (Implicit Bias) در مدلهای پیشرفته همچنان پابرجاست؛ برای مثال، مدلها همچنان اصطلاحات منفی را بیشتر به افراد سیاهپوست نسبت میدهند و نقشهای رهبری را برای مردان مناسبتر میدانند (طبق تعریف مبانی غرب). این سوگیریها، همراه با خطرات امنیتی، میتوانند بیاعتمادی عمومی را تشدید کرده و پروژههای ملی را با شکست مواجه کنند.
- اعتمادسازی: تنها راه برای جلب اعتماد عمومی، پیادهسازی اصول هوش مصنوعی مسئولانه (RAI) از همان ابتدا است. اصولی مانند شفافیت، انصاف، امنیت و پاسخگویی باید در هسته هر استراتژی ملی هوش مصنوعی قرار گیرند.
4.3. نتیجهگیری اولیه: یک "بله" مشروط
با توجه به شواهد موجود، پتانسیل یک جهش تمدنساز از طریق هوش مصنوعی وجود دارد. عواملی مانند افزایش چشمگیر بهرهوری، قدرت روزافزون مدلهای با وزن باز، و کاهش سرسامآور هزینههای استفاده که دسترسی به فناوری پیشرفته را دموکراتیزه میکنند، این فرصت را فراهم میآورند.
با این حال، این یک "بله" کاملاً مشروط است. تحقق این پتانسیل به شدت به اتخاذ یک نقشه راه استراتژیک و هوشمندانه بستگی دارد که چالشها را به رسمیت شناخته و بر نقاط قوت منحصربهفرد یک کشور در حال توسعه تمرکز کند.
5. نقشه راهبردی: مسیر منطقی برای یک کشور در حال توسعه
این بخش یک نقشه راه عملی، مبتنی بر روندهای موفق جهانی و متناسب با واقعیتهای یک کشور در حال توسعه ارائه میدهد. هدف، ترسیم مسیری است که به جای رقابت مستقیم و پرهزینه با قدرتهای جهانی، بر ایجاد ارزش پایدار و حل مشکلات ملی تمرکز دارد.
5.1. مسیر فعلی قدرتهای جهانی: سرمایهگذاری عظیم و نوآوری صنعتی
مسیر کنونی رهبران جهانی مانند ایالات متحده و چین بر چند پایه استوار است:
- سرمایهگذاری هنگفت: سرمایهگذاریهای چند ده میلیارد دلاری در زیرساختهای محاسباتی و تأمین انرژی (مانند توافقهای شرکتهایی چون مایکروسافت و گوگل برای استفاده از انرژی هستهای).
- نوآوری صنعتی: نوآوری عمدتاً توسط بخش خصوصی و غولهای فناوری هدایت میشود که منابع لازم برای ساخت مدلهای مرزی (Frontier Models) را در اختیار دارند.
- حکمرانی واکنشی: محیط نظارتی اگرچه به سرعت در حال تکامل است، اما اغلب در واکنش به پیشرفتهای فناوری و حوادث ناشی از آن شکل میگیرد.
تقلید از این الگو برای یک کشور در حال توسعه نه ممکن است و نه مطلوب.
5.2. نقشه راه پیشنهادی: چهار ستون استراتژیک
یک نقشه راه هوشمندانه باید بر مزیتهای نسبی و نیازهای داخلی تمرکز کند. چهار ستون زیر میتوانند اساس چنین استراتژی را تشکیل دهند.
5.2.1. ستون اول: سرمایهگذاری بنیادین در آموزش و استعداد
مهمترین سرمایهگذاری بلندمدت، پرورش استعدادهای داخلی است. بر اساس دادههای گزارش، اولویت اول باید گسترش آموزش علوم کامپیوتر از سطح مدارس (K-12) تا دانشگاهها باشد. ساختن یک اکوسیستم پایدار هوش مصنوعی بدون داشتن نیروی انسانی ماهر و آگاه غیرممکن است. این آموزش نباید صرفاً فنی باشد، بلکه باید شامل سواد داده، تفکر انتقادی و مبانی اخلاق هوش مصنوعی نیز بشود.
5.2.2. ستون دوم: تمرکز استراتژیک بر کاربرد به جای رقابت در تولید مدلهای پایه
رقابت مستقیم با شرکتهایی مانند OpenAI یا Google برای ساخت مدلهای زبانی بزرگ، اتلاف منابع است. در عوض، استراتژی باید بر پذیرش و بومیسازی هوش مصنوعی متمرکز شود. با توجه به اینکه شکاف عملکردی بین مدلهای با وزن باز و مدلهای پیشرفته تقریباً از بین رفته و هزینههای استفاده از آنها به شدت کاهش یافته است، یک کشور در حال توسعه میتواند:
- از این مدلها به عنوان پایه استفاده کرده و آنها را برای زبان و فرهنگ خود بهینهسازی کند.
- تمام توان خود را بر کاربرد هوش مصنوعی برای حل مشکلات مشخص ملی در بخشهایی مانند بهداشت و درمان، کشاورزی هوشمند، بهینهسازی انرژی و خدمات دولتی متمرکز نماید.
5.2.3. ستون سوم: حکمرانی و سیاستگذاری پیشگیرانه برای اعتمادسازی
به جای یک رویکرد واکنشی به مقررات، یک استراتژی ملی باید از ابتدا بر پایه اصول هوش مصنوعی مسئولانه (RAI) بنا شود. این رویکرد پیشگیرانه به ایجاد اعتماد عمومی کمک کرده و از بروز بسیاری از بحرانهای اجتماعی جلوگیری میکند. میتوان از تلاشهای قانونی در حال انجام در اتحادیه اروپا (AI Act)، ایالتهای آمریکا و سازمانهای بینالمللی (مانند OECD و UN) به عنوان الگوهایی برای تدوین چارچوبهای ملی شفاف، منصفانه و امن استفاده کرد.
5.2.4. ستون چهارم: سرمایهگذاری هوشمند در زیرساخت و اکوسیستم
سرمایهگذاری دولتی نباید صرفاً به دنبال رقابت در ساخت مدلها باشد. در عوض، باید بر روی زیرساختهای توانمندساز (مانند مراکز داده ملی، تأمین انرژی پایدار و دسترسی به اینترنت پرسرعت) و حمایت از یک اکوسیستم استارتاپی داخلی متمرکز شود. دولت میتواند با ایجاد صندوقهای خطرپذیر، ارائه دادههای عمومی باکیفیت و ایجاد مشوقهای مالیاتی، شرکتهای نوپای داخلی را تشویق کند تا از مدلهای موجود برای ایجاد ارزش اقتصادی و اجتماعی استفاده کنند.
این نقشه راه چهار ستونی، مسیری واقعبینانه و پایدار برای ورود به عصر هوش مصنوعی و ساختن آیندهای بهتر فراهم میکند.
6. نتیجهگیری: ساختن آینده با هوشمندی و مسئولیت
مسیر پیش رو روشن است. هوش مصنوعی صرفاً یک فناوری جدید نیست؛ بلکه یک نیروی تمدنساز است که فرصتی تاریخی و منحصربهفرد برای کشورهایی مانند ایران فراهم میکند تا مسیر توسعه خود را بازتعریف کرده و از چرخههای عقبماندگی صنعتی جهش کنند. همانطور که این گزارش نشان داد، این فناوری در حال دگرگون کردن علم، اقتصاد و جامعه در مقیاسی بیسابقه است و پتانسیل افزایش بهرهوری، حل مسائل پیچیده ملی و ایجاد یک اقتصاد دانشبنیان، واقعی و در دسترس است.
با این حال، موفقیت در این مسیر نه از طریق جبر فناورانه، بلکه از طریق یک پذیرش آگاهانه، استراتژیک و مسئولانه حاصل میشود. راه پیروزی، تقلید کورکورانه از قدرتهای جهانی نیست، بلکه تمرکز بر نقاط قوت داخلی و نیازهای بومی است. این امر مستلزم یک استراتژی ملی هوشمندانه است که بر چهار ستون استوار باشد: سرمایهگذاری بیوقفه در آموزش و استعداد، تمرکز بر کاربرد هدفمند به جای رقابت در تولید مدلهای پایه، بنا نهادن حکمرانی بر اصول اخلاقی و مسئولانه از روز نخست، و حمایت از یک اکوسیستم نوآوری داخلی. در نهایت، ساختن آینده با هوش مصنوعی، بیش از آنکه یک چالش فنی باشد، یک آزمون خردمندی و مسئولیتپذیری ملی است.
نظر خود را بنویسید